Motoryzacyjnie

Witajcie! Po kilku postach tematycznych dotyczących innych rzeczy, dziś przestawię Wam garść informacji na temat tego, co można zobaczyć na ulicach Zugdidi. Zacznę od niekwestionowanego króla wśród samochodów, czyli Opla. Marka ta jest bez wątpienia tutaj najpopularniejsza. Poczynając od starych Kadettów, Cors pierwszych generacji, a nawet jeszcze starszych Rekordów, przez Omegi i Astry wszelkich generacji. Nie wiem jak tłumaczyć tą popularność, może względnym nieskomplikowaniem i odpornością na trudne warunki nawierzchniowe, a tu w zasadzie tylko takie występują.

Pierwsza generacja Omegi i młodsze rodzeństwo w tle.

Druga generacja Corsy

Vectra Mk I

Astra F

Drugą liczną grupę stanowią pojazdy postradzieckie, wszelkiego rodzaju Łady, Moskwicze, Wołgi i inne. Ich stan techniczny rzadko kiedy wzbudza zaufanie, ale tutaj, póki pojazd jedzie, jest sprawny. Często bez zderzaków, czasem bez lampy jednej, lub dwóch, albo i bez błotnika. Częstą przypadłością jest również popękana przednia szyba. Jeśli jednak wziąć pod uwagę stan nawierzchni w niektórych miejscach (czy raczej jej braku), wszystko można zrozumieć.

Żiguli otoczona Oplami

Klasyczny "ruski mercedes"

Samara w opłakanym stanie

Dostawczak z Iżewska

Koniecznie muszę również wspomnieć o tzw. Marszrutkach- to typowy sposób komunikacji pozamiejskiej w Gruzji i nie tylko. Najczęściej bazą jest tutaj Ford Transit (czasem zastępowany rosyjską kopią- Gazelą), a w lepszym przypadku Mercedes Sprinter. Zabudowa pasażerska często jest wesołą twórczością, która z homologacją nie ma nic wspólnego, a limit miejsc jest wynikiem zdolności kompresyjnych pasażerów. Tutaj "wesoły autobus" wciąż jest żywy, a funkcja towarzyska wypraw Marszurtką zasługuje na pracę naukową.

Transit oczekujący na komplet pasażerów

Sprinter. Zwróćcie uwagę na czarne maski- są obszyte skajem.

30 osób w Transicie- jeśli się da, to znaczy, że jest to możliwe.

Na koniec coś z dedykacją dla miłośników jednośladów- co prawda, motocykle z prawdziwego zdarzenia trafiają się tu naprawdę rzadko, ale jakiegoś rodzaju pokrewne pojazdy udało mi się jednak upolować. Raz jeden widziałem trzy motocykle na postoju, ale akurat nie miałem aparatu. Częściej zaś pojawiają się na ulicach różnego rodzaju riksze. Jeśli się zaś trafi motocykl, jest to zwykle zaprzęg pędzony radzieckim cudem techniki.

Ural?

Iż?

Riksze. Ostatnia to oficjalna miniśmieciarka.

 Jeszcze parę słów Michała na temat ruchu ulicznego z naszej perspektywy:
W Gruzji, jak już wcześniej wspominałem specyficznie jeździ się samochodem, czas powiedzieć coś na temat pieszych.  Nie ma szans, aby kierowca Cię przepuścił przez jezdnię, nawet na pasach, nawet na skrzyżowaniu jak masz zielone światło. Po prostu nie ma szans. Ludzie chodzą między przejeżdżającymi samochodami, a kierowcy próbują (lub nie) ich omijać, nawet na 3-pasmówkach.
Zasada jest prosta. Jeśli Cię ktoś potrąci, a wcześniej na Ciebie trąbnął to jest Twoja wina ( nawet na pasach ).
Od siebie dodam jeszcze, że auto w Gruzji może nie mieć zderzaków, błotników, maski, szyby, czy nawet i kół, ale wszystko jest w porządku, póki ma sprawne klaksony. Auto z niesprawnym sygnałem dźwiękowym jest tutaj zepsute i nie nadaje się do jazdy.

Janek i Michał